"Aφουγκραστείτε τα παιδιά σας"

Το άγχος αποχωρισμού είναι μέρος ενός φυσιολογικού σταδίου της ανάπτυξης του παιδιού. Συνήθως το παιδί κλαίει και φαίνεται αναστατωμένο όταν απουσιάζει ο γονέας ή είναι μακριά από το σπίτι του. Με τον χρόνο το παιδί μαθαίνει να νιώθει ασφαλές ακόμη και όταν είναι μακριά από το σπίτι του και να νιώθει ασφάλεια ότι ο γονέας του θα επιστρέψει μετά από μία απουσία. Γύρω στην ηλικία των πέντε ετών τα περισσότερα παιδιά έχουν μάθει να διαχειρίζονται το άγχος αποχωρισμού.

Στην περίπτωση της διαταραχής αποχωρισμού όμως το παιδί εξακολουθεί να δυσκολεύεται όταν πρέπει να αποχωριστεί τον γονέα και το άγχος τους είναι δυσανάλογο της περίπτωσης. Συνήθως η διαταραχή εμφανίζεται στην προσχολική και σχολική ηλικία. Το άγχος αποχωρισμού αποτελεί στοιχείο πολλών περιπτώσεων άρνησης του παιδιού να πάει στο σχολείο. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή είναι πιο επιρρεπή στις κρίσεις πανικού, την αγοραφοβία και την σχολική φοβία. Επιπλέον, αν δεν αντιμετωπιστεί η διαταραχή, μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του παιδιού να εμπιστευτεί άτομα άλλα από αυτά της οικογενείας του και να αναπτύξει υγιείς φιλίες αλλά και σχέσεις ως ενήλικας.

Αίτια πρόκλησης διαταραχής άγχους αποχωρισμού

• ένα γεγονός που τρομοκράτησε το παιδί, π.χ. ένας σεισμός, ένα ατύχημα ή και κάτι που το παιδί άκουσε και το τρομοκράτησε.

• Ένας σημαντικός αποχωρισμός, όπως η ξαφνική, πλήρης απουσία ενός γονέα

• στρες στην οικογένεια, π.χ. λόγω ενός επικείμενου διαζυγίου, σοβαρής ασθένειας ή θανάτου μέλους της οικογενείας του παιδιού, ή του αγαπημένου του κατοικίδιου.

• Μία μεγάλη αλλαγή, όπως η γέννηση ενός μικρότερου παιδιού, ή το ξεκίνημα του σχολείου

• Μία αρρώστια που πέρασε το παιδί, έστω και μικρή που το έκανε να φοβηθεί πολύ

Επίσης, συνήθως υπάρχει μία γενετική προδιάθεση και τα παιδιά γονέων που έχουν αγχώδεις διαταραχές και κυρίως τα παιδιά γονέων που πάσχουν από αγοραφοβία είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχή άγχους αποχωρισμού.

Πότε να ζητήσετε βοήθεια

Προκειμένου να διαγνωσθεί διαταραχή άγχους αποχωρισμού, απαιτείται διάρκεια της διαταραχής για τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Αν το παιδί είναι μεγαλύτερο από πέντε ετών, θα πρέπει η διαταραχή να επιμείνει για περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες. Όταν υπάρχει διαταραχή, το παιδί αρνείται να απομακρυνθεί από το σπίτι, ή από τον γονέα, ή να συναναστραφεί με άλλα παιδιά , παρά τις προσπάθειες του γονέα να το καθησυχάσει και να το ενθαρρύνει.

Προκειμένου να διαγνωσθεί η διαταραχή, ο ειδικός ψυχικής υγείας, πρέπει να δει το παιδί και να κάνει μία αξιολόγηση. Οι διαταραχές αυτές μπορούν να θεραπευτούν και η συμμετοχή των γονέων στην θεραπεία μπορεί να τους βοηθήσει να βρουν τρόπους να μιλάνε και να ακούνε τα παιδιά τους, να παραμένουν ήρεμοι όταν το παιδί τους βιώνει άγχος και να μπορούν να προβλέψουν πότε το άγχος του παιδιού τους μπορεί να αυξηθεί και πώς να το χειριστούν.

Αν ανησυχείτε ότι το παιδί σας μπορεί να πάσχει από διαταραχή άγχους αποχωρισμού, παρακαλώ μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.

Πηγή:  www.telegramm.gr